Arthur Bernard
Het thema van zijn recente schilderijen is ontstaan naar aanleiding van een dichtregel uit de dichtbundel “Uiteindelijke uitgang” van Willem Roggeman: “Ik maak een deur aarzelend open, stap er voorzichtig doorheen en sta weer midden in het niets” Zo betrekt Arthur Bernard het zoeken naar de waarheid en de zekerheid, die geen zekerheid is, op hemzelf. Het nadenken over hemzelf in relatie tot de steeds veranderende omgeving geeft aanleiding tot het steeds aanpassen van zijn beeldtaal. Tijdens het schilderproces stappen zijn figuren als het ware door die open deur en vertellen zij elkaar onderling hun opgedane ervaringen. Het werk van Arthur Bernard is abstract-figuratief. In zijn kleurige schilderijen, wordt de mens in zijn omgeving met een enkele lijn geduid. De beschouwer is vrij om hier het “zijne” in te zien. De titel van het werk geeft daarbij vaak wel iets prijs.
Arthur Bernard schildert met hart en ziel. Omhuld door klassieke muziek zet hij de eerste lijnen op het witte doek. Niet alleen de tekening is bepalend maar bij Arthur misschien nog meer de kleur. De toeschouwer zal zich onbewust laten leiden door de kleur die op dat ogenblijk het meeste aanspreekt. De combinatie van de lijnen, penseelstreken en kleurvlakken die zijn blijven staan van een eerdere tekening of "ontleend" zijn aan een aangrenzend voorwerp zorgen misschien voor enige verwarring. Die wellicht nog groter wordt wanneer men via de titel van het schilderij naar de essentie ervan gaat zoeken.
Arthur Bernard weet met zijn werk de mens te boeien. En dat maakt hem en zijn werk bijzonder.
Het werk van Arthur Bernard spreekt aan door zijn uitbundige manier van schilderen: beweging, kleur en kleurcontrasten zijn een lust voor het oog en een verkwikking voor de ziel. Zijn schilderijen ontstaan spontaan, zonder vooropgezet plan. Als een choreograaf bewerkt hij zijn doek. Luisterend naar muziek schildert hij met een grote kwast beweging ; kleur tegen kleur, kleur over kleur, nu eens verdunde verf die gaat druipen dan weer pasteuze verf. Hij kruipt bijna in de verf; handen worden kwasten. Zo ontstaan er schitterende kleurvlakken, soms heel transparant dan weer dicht geverfd. Dan zoekend naar vormen, komt er toch weer figuratie in zijn schilderijen. Donkere lijnen vormen een contour van een menselijke figuur of symbool, speels en spannend, sensueel en uitdagend: een boeiend schouwspel.
Arthur Bernard laat in zijn schilderijen zien hoe ritme en beweging positieve constanten zijn die, zoals de Italiaanse beeldhouwer Arturo Martini zei, de twee belangrijkste elementen zijn van een kunstwerk.
Het werk blijft steeds weer boeien en verassen, want hoe langer men ernaar kijkt, hoe meer men erin ontdekt. Ook met de titels van zijn schilderijen wil hij de verbeelding van de kijker stimuleren. Zij drukken de liefde van de schilder voor de mens en het leven uit. Zijn schilderijen pretenderen echter niet een verklaring voor het raadsel van het leven te kunnen geven. Integendeel zelfs, deze kunstenaar draagt met zijn raadselachtige werk alleen maar bij tot het vergroten van het mysterie. En dat is juist wat zijn werk zo boeiend maakt.
Arthur Bernard maakt figuratieve en abstracte schilderijen, mixed media, gelimiteerde oplagen op linnen en papier. Hij volgde zijn studie op de Koninklijke academie voor Schone Kunsten te Mechelen en de Vrije Academie te Rotterdam ook deed hij workshops op de Academie van Beeldende Kunsten te Rotterdam.
