Elsbeth Cochius
Elsbeth Cochius (1951)
Elsbeth Cochius studeerde aan de Academie voor beeldende kunst te Enschede in de richting Monumentale vormgeving en Grafiek.
Elsbeth Cochius groeide op in een kunstzinnig milieu, waar regelmatig coproducties werden gemaakt. Moeder Ans publiceert nog regelmatig hartverwarmende kindergedichtjes en zus Chrystal, muziekdocente op de PABO, heeft eigentijdse liederenbundels voor de jeugd op haar naam staan. De boekjes werden door Elsbeth uiteraard van toepasselijke illustraties voorzien.
Al snel ontdekte zij linoleum als de mogelijkheid om haar ideeën uit te werken. Sindsdien maakte zij tal van werken van linosnedes.
Cochius blijkt vooral geïnspireerd door de gedetailleerde plantenwereld, maar maakt ook andere natuurvormen: structuren in het landschap, in bladeren, veren en stenen. Wuivende rietpluimen, uitbundig bloeiende toortsen of vogels in hun vlucht leveren composities op, die in hun harmonische samenhang bewondering afdwingen.
In haar werk gebruikt ze weinig kleur en de gebruikte kleuren zijn veelal aan de sobere kant gehouden. De kunstenares voelt zich door het linoleum vooral uitgedaagd tot een vloeiende, soms uiterst gedetailleerde lijntechniek. Indien kleuren wenselijk zijn om accenten aan te brengen, dan worden ze doorgaans met de hand in olieverf of verdunde drukinkt op de definitieve afdruk aangebracht. Daarmee is elke afdruk uniek. “Het karakter van mijn werk laat ik echter overwegend bepalen door een subtiele lijntechniek”, aldus de kunstenares.
Een soepelbewegende pols en vaardig sturende vingers kunnen niet zonder de dagelijkse oefeningen. Elsbeth Cochius weet daar alles van. Haar werk toont aan dat linoleumplaten er behoorlijk van langs krijgen. De keus tussen wegsnijden en uitsparen wordt voortdurend kritischer en verfijnder. De afgevallen flintertjes linoleum zullen in aantal alleen maar toenemen, terwijl ze in formaat steeds kleiner worden.
Elsbeth Cochius werkt veel met grote formaten. Aangezien ze afdrukken maakt op transparant rijstpapier, kwam ze eveneens op het idee om de doorzichtigheid van haar werk in de presentatie mee te laten spreken. Voorstellingen worden tussen perspex platen geklemd, die vrij kunnen worden opgehangen in een ruimte of zelfs voor een raam. “Bij lino’s gedrukt op rijstpapier, die vrij in de ruimte hangen, krijgen elementen als licht en wind vat op het fragiele materiaal en voegen er zo een extra dimensie aan toe”, zegt Elsbeth Cochius. En “het grote formaat van mijn werk leent zich uitstekend voor toepassingsmogelijkheden in relatie tot architectuur”.
Linoleum kennen we allemaal van de vloerbedekking. Toch wordt dit materiaal niet alleen met voeten getreden. Sinds Picasso het in 1958 ontdekte gaan kunstenaars er voor door de knieën.
De linosnede is nu een algemeen gewaardeerde kunstvorm naast ets, lithografie en houtsnede.
Elsbeth Cochius exposeerde eerder o.a. in het Stedelijk Museum in Amsterdam, in het Palthehuis te Oldenzaal en diverse keren in het Singer museum in Laren. En er waren ook exposities in Taipei (Taiwan) en Berlijn.
