Gertjan Scholte-Albers
In het laatste jaar van de Enschedese Aki; “Art & Design” plaats ik mijn schildersezel in de buitenlucht. Na het afstuderen keer ik met mijn gezinnetje terug naar Groningen, zeg het atelier vaarwel en ga definitief in weer en wind buiten werken. Met een karretje voor fiets of scooter gevuld met schildergerei trek ik er sinds 1999 op uit. Dit is voor mij de enige manier om de sfeer van het landschap en de stemming die dat bij mij oproept, direct vast te kunnen leggen. Ik schilder op buitengewone formaten Groninger vergezichten en bossen. Sinds kort regelmatig in mijn eigen tuin en soms elders in het land.
Ik gebruik de natuur om tot een eigenzinnig beeld te komen. Mijn schilderijen emotioneren en prikkelen de zintuigen. De verfbehandeling is pasteus en expressief, nat in nat, verschillende diktes, verdunde transparante verf druipt over het doek naar beneden. Met kwasten, penselen, stokjes, paletmessen en zelfs mijn vingers breng/spat ik de verf aan of schraap het weg, je ziet de kwaststreken in de verf. De natuur is voor mij aanleiding om tot een kleur en compositie onderzoek te komen.
Buiten gaat het schilderen haast vanzelf, ik ervaar de overweldigende ruimte, geniet intens van de vele soorten levende organismes, hoor de vogels en de wind. Ik voel de bittere kou, natte dauw of de broeierige hitte. Het beïnvloedt de wijze waarop ik de verf aanbreng; vlot, rustig, rauw, vurig, driftig... Het landschap is een immens groot privéatelier, met name in de winter, wanneer het koud en kil is.
Gertjan Scholte-Albers exposeert veelvuldig in diverse kunstinstellingen in binnen en buitenland. Hij ontving voor zijn eindexamenwerk de Buning Brongers prijs, een Stipendium van het Mondriaan Fonds en won de Gerrit van Houten prijs.
