M.J. Berkhemer
Michael Berkhemer (1948) heeft een indrukwekkend, veelzijdig oeuvre opgebouwd. Zijn werk heeft raakvlakken met de Nederlandse abstracte kunst - vooral van Piet Mondriaan - en met het werk van internationale kunstenaars zoals Mark Rothko, Ellsworth Kelly en Brice Marden.
Berkhemer gebruikt eigenzinnige en gevarieerde technieken om zijn werken te componeren. Hoewel hij een niet-figuratieve vormentaal gebruikt, ziet hij zichzelf niet als abstracte kunstenaar, omdat hij de inhoud van zijn werk uit de zichtbare werkelijkheid haalt. Zo kan het roze ochtendlicht in de Pyreneeën de oorsprong zijn voor een groot triptiek, of een Madonna in een Italiaanse kerk invloed hebben op de vorm van een schilderij.
Berkhemer is ook een grote bewonderaar van schilders als Claude Monet en Pierre Bonnard. Zijn doelstelling is een perfecte balans te vinden tussen kleur en vorm, emotie en ratio. De natuur is een essentiële inspiratiebron. Berkhemer zegt hier zelf over: "Abstraherend en niet imiterend geef ik de emotionele impact van de natuur in al haar verschijningsvormen weer."
Het werk van Michael Berkhemer staat in lijn met één van de belangrijkste schilderkunstige kenmerken van zijn eigen land; namelijk de traditie van puurheid en soberheid die de Nederlandse schilderkunst eeuwenlang heeft gekarakteriseerd.
Tegelijkertijd kijkt hij over de grenzen heen. Zo heeft hij vooral in de laatste tien jaar herhaalde malen intensief gewerkt aan zijn grafisch oeuvre in de Verenigde Staten.
Berkhemer had eerder solotentoonstellingen in Museum Henriëtte Polak en Museum Waterland en zijn werk is vertegenwoordigd in particuliere collecties, overheids- en bedrijfscollecties in binnen- en buitenland.
