Menno Bauer
Menno Bauer (1949)
Van fotograaf tot schilder.
Sinds ik als kind een potlood in handen kreeg, heb ik getekend. Opgroeiend in een middenstandsgezin werd er zorgzaam gekeken naar de economische haalbaarheid van mijn artistieke aspiraties. Een compromis werd in de fotografie gevonden. Na de middelbare school volgde ik een opleiding als fotograaf en vanaf 1967 maakte ik reportages voor diverse geïllustreerde bladen. Later werkte ik voornamelijk voor de omroepgidsen.
Met behulp van de zeefdruktechniek kon ik kleuren op foto’s veranderen en manipuleren. Over het resultaat was ik echter vaak niet tevreden. Daarom besloot ik gebruikte foto’s te verknippen en gemonteerd te zeefdrukken. Op die manier kon ik ook de afbeelding manipuleren. Door deze collagetechniek ontstonden er soms ongewenste randjes of strepen in de zeef. Met en kwastje werk deze randjes en streepje in de zeef weg. Al snel deed ik veel meer dan het corrigeren van de oorspronkelijke afbeelding. Mijn foto’s werden steeds vaker schilderijen.
In 1979 hing ik de camera definitief aan de wilgen en hield mij alleen nog bezig met het schilderen.
In al mijn schilderijen komen mensen voor. De mens als verschijnsel. Wat ik in de fotografie nooit voldoende kon overbrengen, lukte me wel in verf: het weergeven van de menselijke emotie. De figuren die ik schilder komen vaak uit een gekunstelde werkelijkheid. Het zijn figuren die optreden in een decor, of danser die volgens regels bewegen.
De meeste mensen zijn echter verstild, of zelfs bevroren. Dat heb ik als uitgangspunt nodig om de afbeelding in beweging te zetten.
(Interview Henk Heijnen)
