Olivier Beijn (1978) kwam, als zoon van een beeldend kunstenaar, al vroeg in aanraking met verf, kleur, en vorm. Zo kreeg hij reeds op jonge leeftijd heel wat ervaring met de beeldende kunst en ontwikkelde hij een geheel eigen stijl.
Op de Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten in Den Haag, vrije beeldende kunst en grafiek, waar hij in 2000 succesvol afstudeerde, verfijnde hij zijn stijl en vaardigheden.
Hij leerde er de finesses van de grafische techniek en raakte er totaal in de ban van de grafische kunst.
Geïnspireerd door het werk van Jan Montyn, Ad Arma en Anselm Kiefer ging Olivier Beijn zich verdiepen in de etstechniek. En hij werd er verliefd op zijn drukpers.
Zijn prenten noemt hij een decor voor hoe hij de wereld ziet en voor wat hem raakt.
De grafische kunst is zijn grote liefde.
Hij kan onbevangen etsen en alles wat hem bezighoudt, van vrouwen, muziek en landschappen tot activiteiten van wereldniveau, op de zinkplaat uitdrukken.
Zijn exlibris - kleurig, ingetogen of explosief - hebben, hoe verschillend ook, in elk geval één ding gemeen: pure passie voor het vak en pure passie voor het leven.
Olivier Beijn is een expressionist pur sang. Hij maakt zijn etsen vanuit zijn hart. Zijn grafische poëzie is voor menig exlibris liefhebber een visueel genot.
