Rob Scholte
Na de Rietveld Academie en maakt Rob Scholte deel uit van het kunstenaars-initiatief W139 (Warmoesstraat 139). In 1984 had hij zijn eerste expositie.
In 1990 vertegenwoordigt hij Nederland op de Biënnale in Venetië. In 1994 slaat het noodlot toe voor Scholte. Een bomaanslag kostte hem zijn beide benen en leidde tot veel speculaties. Tot op de dag van vandaag is deze aanslag niet opgelost.
Hij vertrekt naar Tenerife vanwaar hij in zijn atelier werkt als een kluizenaar, maar daarnaast is hij tevens een man van de wereld. Hij neemt actief deel aan het internationale kunstleven.
Sinds 1982 heeft hij schilderijen geëxposeerd in New York, Tokio, Tarbes, Keulen, Antwerpen en Amsterdam. Naast zijn werk als vrij kunstenaar heeft Scholte als professor aan de universiteit van Kassel gewerkt en sinds kort heeft hij zich kandidaat gesteld voor de organisatie van de 11e Documenta.
De schilderijen van Scholte bevatten meestal autobiografische elementen, in bepaalde schilderijen zijn deze duidelijker aanwijsbaar dan in andere. Elk schilderij heeft zijn eigen wetmatigheid. Thema, compositie, kleur en spanning vormen samen die wetmatigheid waaraan elk werk volgens Scholte moet voldoen, wil het goed zijn.
Humor vormt ook een belangrijk element in het werk van Scholte. En volgens hemzelf moet men dit niet verwarren met spot. “Ik neem de zaken zeer serieus. Maar serieuze zaken hebben ook altijd een humoristische kant. Humor vind ik belangrijk. Het is een onderdeel van de kunst waar ik van hou. Aan mijn werk ligt geen diepe filosofie ten grondslag. Voor mij zijn Laurel en Hardy grotere filosofen dan bijvoorbeeld Wittgenstein. Hun humor geeft een soort bevrijding. Dat element gebruik ik in mijn werk.”
Werkwijze
Scholte is een beeldenmaker. Hij ordent en plaatst beelden - uit de massamedia, uit zijn eigen omvangrijke archief - in een nieuwe context, waarmee hij die beelden van een nieuwe betekenis voorziet. Vaak vindt men in zijn werken tegenstrijdigheden en tegenstellingen die in hun nieuwe context 'overwonnen' worden.
De minutieus geschilderde werken van zijn hand worden doorgaans geproduceerd door assistenten en door hem zelf gesigneerd. Daarmee volgt hij een 17e-eeuwse methode van werken.
Zijn werkwijze is illustratief voor het postmodernisme en legt de nadruk op de permanente toestroom van beelden die ons omringen, vormen en kneden. Thematisch zijn steeds de media, hij haalt er inspiratie uit, geeft kritiek op de manipulatie ervan en trad zelf ook op als 'mediapersoonlijkheid'.
Museum
In 2013 werd met beperkte middelen een aan hem gewijd museum geopend in het voormalige Hoofdpostkantoor in Den Helder, een ontwerp van architect Jo Kruger uit 1967.
